รอยยิ้มผู้ชนะ–นางออง ซาน ซูจี รับช่อดอกไม้จากผู้สนับสนุน ขณะไปประกาศชัยชนะเลือกตั้งซ่อมที่สำนักงานใหญ่พรรคเอ็นแอลดีในนครย่างกุ้ง โดยระบุว่านี่คือจุดเริ่มต้นศักราชใหม่ของพม่า (เอพี)
ไม่น่าเชื่อก็ต้องเชื่อ…ที่พัฒนาการทางการเมืองใน “สหภาพเมียนมาร์” หรือพม่า เป็นไปอย่างรวดเร็วชนิดก้าวกระโดดจนตามแทบไม่ทัน ตั้งแต่มีรัฐบาลพลเรือนภายใต้การกำกับของทหาร หลังการเลือกตั้งทั่วไปครั้งแรกในรอบ 20 ปี เมื่อปลายปี 2553
รัฐบาลพม่าทั้งปล่อยนักโทษการเมือง เปิดเจรจา และทำข้อตกลงหยุดยิงกับกบฏชนกลุ่มน้อยต่างๆ และล่าสุดเมื่อ 1 เม.ย. จัดการเลือกตั้งซ่อม ส่งผลให้นางออง ซาน ซูจี วีรสตรีประชาธิปไตย และลูกพรรคสันนิบาตแห่งชาติเพื่อประชาธิปไตย (เอ็นแอลดี) กวาดที่นั่งถล่มทลายถึง 43 ที่นั่ง
จากทั้งหมด 45 ที่นั่ง แพ้แค่ที่นั่งเดียวในรัฐฉาน
แม้แต่กรุงเนย์ปีดอว์เมืองหลวง รังใหญ่ของตัวเองแท้ๆ รัฐบาลก็แพ้จมดิน นั่นคือสัญญาณชี้ชัดว่าชาวพม่าต้องการอะไร ทำเอาเจ้าของอำนาจหนาวๆร้อนๆ แม้รู้ดีว่าผลจะออกมาอีหรอบนี้ และซูจีกับ ส.ส.ลูกพรรคทั้ง 43 คนมีจำนวนน้อยนิด เมื่อเทียบกับ ส.ส.ทั้งสภา 664 ที่นั่ง ซึ่ง ส.ส.พรรคสหภาพเสรีและการพัฒนา (ยูเอสดีพี) ร่างทรงของรัฐบาลทหาร และ ส.ส.ที่มาจากการแต่งตั้งของทหารยึดครองเสียงข้างมากอยู่ถึง 80%
ผู้สันทัดกรณีส่วนใหญ่เห็นพ้องต้องกันว่า ถึงแม้ซูจีและพรรคเอ็นแอลดีจะยังทำอะไรไม่ได้มากนักในช่วงนี้ แต่นี่คือจุดเริ่มต้นศักราชใหม่ของพม่าอย่างแท้จริง และ “มองข้ามช็อต” ไปถึงการเลือกตั้งใหญ่สมัยหน้าภายใน 2-3 ปีข้างหน้า ถ้าเป็นไปอย่างเสรีและยุติธรรม ซูจีและพรรคเอ็นแอลดีชนะถล่มทลายแน่นอน
นั่นหมายความว่าพรรคเอ็นแอลดีจะได้เป็นรัฐบาล ซูจีผงาดขึ้นมาเป็นผู้นำคนใหม่ การเปลี่ยนแปลงที่แท้จริงจะเกิดขึ้นในตอนนั้น
แต่อะไรที่ว่าแน่ ก็อาจไม่แน่ ถ้าพวกขุนทหารหัวเก่าซึ่งยังมีอิทธิพลสูงรู้สึกว่าการปฏิรูปเป็นภัยคุกคามต่อตัวเอง และสั่ง “ติดเบรก” อีกครั้ง แม้โอกาสที่ว่าจะมีน้อย เพราะก้าวมาไกลจนยากจะหวนกลับแล้ว
มหาอำนาจตะวันตกซึ่งรุมคว่ำบาตรพม่ามายาวนาน ก็เข้าใจเรื่องนี้ดี จึงเร่ง “ตีเหล็กเมื่อกำลังร้อน” ทั้งขู่ทั้งปลอบให้รัฐบาลพม่าเดินหน้าปฏิรูปให้ถึงที่สุด เพราะผลประโยชน์ด้านการเมืองและเศรษฐกิจมหาศาลรออยู่
โดยเฉพาะ “พี่เบิ้ม” สหรัฐอเมริกา รีบ “ตกรางวัล” ประกาศจะผ่อนคลายมาตรการคว่ำบาตรพม่าในเร็วๆนี้ ทั้งด้านการเดินทาง การลงทุน การเงิน โดยจะอนุญาตให้เหล่าผู้นำรัฐบาลพม่าบางส่วนเดินทางเข้าสหรัฐฯได้ อีกทั้งจะส่งเอกอัครราชทูตไปประจำในพม่า และตั้งสำนักงานเพื่อการพัฒนาระหว่างประเทศ (USAID) ในพม่า
เป็นไปได้อย่างยิ่งว่าต่อไปสหรัฐฯจะอนุญาตให้บริษัทเอกชนของตนเข้าไปลงทุนในพม่าได้ และอนุญาตให้ใช้บัตรเครดิตในพม่าได้เป็นครั้งแรก หลังจากบัตรเครดิตของสถาบันการเงินยักษ์ใหญ่อย่างมาสเตอร์การ์ด วีซ่า และอเมริกัน เอ็กซ์เพรส ถูกห้ามขาดมาตลอด
ส่วน สหภาพยุโรป (อียู) ก็กลัวตกขบวน เตรียมผ่อนคลายมาตรการคว่ำบาตรพม่าเพิ่มเติมเช่นกัน ขณะที่เหล่าผู้นำสมาคมประชาชาติแห่งเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ (อาเซียน) ที่ประชุมสุดยอดครั้งที่ 20 ในกัมพูชา เมื่อ 3-4 เม.ย.ที่ผ่านมา ก็กระทุ้งให้มหาอำนาจตะวันตกยกเลิกมาตรการคว่ำบาตรพม่าทั้งหมดโดยทันที เพื่อช่วยผลักดันพัฒนาการทางเมืองและเศรษฐกิจในพม่า ซึ่งจะเป็นผลดีต่ออาเซียนโดยรวม
ห้วงเพลานี้ทุกสิ่งทุกอย่างจึงวิ่งเข้าหาพม่าจนตั้งรับแทบไม่ทัน เพราะใครๆต่างจ้องเข้าไปตักตวงผลประโยชน์มหาศาลจากประเทศที่ยังมีทรัพยากรธรรมชาติอุดมสมบูรณ์และเป็นจุด ยุทธศาสตร์สำคัญแห่งนี้ แม้หลายฝ่ายโดยเฉพาะกลุ่มพม่าพลัดถิ่นเตือนว่า ยังเร็วเกินไปที่จะยกเลิกการคว่ำบาตรพม่า ควรรอดูให้แน่ใจกว่านี้
นักวิเคราะห์บางส่วนเชื่อว่ารัฐบาลพม่ายุค ประธานาธิบดี เต็ง เส่ง ตัดสินใจปฏิรูปประชาธิปไตย เพราะเห็นว่าพักหลังๆ คอมมิวนิสต์ “จีน” ยักษ์ใหญ่แห่งเอเชีย แผ่ขยายอิทธิพลครอบงำพม่ามากเกินไปจนรู้สึกอึดอัด จึงเปิดประเทศดึงมหา อำนาจตะวันตกและเพื่อนบ้านอาเซียนเข้ามาถ่วงดุลอำนาจ
นั่นก็เลย “เข้าทาง” สหรัฐอเมริกา ซึ่งมี นโยบายแผ่ขยายอิทธิพลเข้ามาในภูมิภาคนี้พอดี และประธานาธิบดี บารัค โอบามา ก็หวังใช้ผลงานเรื่องพม่าช่วยดึงคะแนนเสียงเลือกตั้งในปลาย
ปีนี้ด้วย
อีกสาเหตุหนึ่ง เหล่าผู้นำทหารรุ่นเก่าของพม่า นำโดยพลเอกอาวุโส ตาน ฉ่วย ล้วนแก่ชราและตักตวงความร่ำรวยพอแล้ว จึงอาจต้องการ “ล้างมือในอ่างทองคำ” ลงจากอำนาจอย่างมี เกียรติและปลอดภัยไร้อันตราย ไม่ต้องถูกจองเวรจองกรรมย้อนหลังเหมือนผู้นำเผด็จการในประเทศอื่นๆ ที่มักพบจุดจบอเนจอนาถ
ดูผิวเผินการปฏิรูปดูเหมือนทำเพื่อประชาชน แต่ลึกๆแล้วทำเพื่อตัวเองเป็นหลัก และมหาอำนาจตะวันตกอาจเข้าใจเรื่องนี้ดี แต่เมื่อผลประโยชน์คือสรณะ จึงแกล้งลืมว่าขุนทหารพม่าเคยก่อกรรม ทำเข็ญอะไรไว้บ้าง
น่าแปลกไหม? ไม่มีใครเอ่ยถึงเรื่อง “เช็กบิลย้อนหลัง” กันสักแอะ!
บวร โทศรีแก้ว
卝卝
未经允许不得转载：综合资讯 » วิถีแห่งการปฏิรูปพม่าเพื่อตัวเองหรือเพื่อใคร?